**සිනමාව යනු බොහෝ විට ආදරය සැමරීමකි. පෙම්වතුන් හමුවීම, බාධක ජය ගැනීම සහ අවසානයේ “සතුටින් ජීවත් වීම” යන සුපුරුදු සූත්‍රයට අප පුරුදු වී සිටිමු. නමුත් යථාර්ථය ඊට වඩා සංකීර්ණ ය. ආදරය යනු සෑම විටම හිරු එළිය සහ රෝස මල් නොවේ. සමහර විට, එය අඳුරු, විනාශකාරී සහ කුරිරු විය හැකිය. 2025 වසරේ තිරගත වීමට නියමිත, ජේ රෝච් (Jay Roach) ගේ අධ්‍යක්ෂණයෙන් සහ ටෝනි මැක්නමාරා (Tony McNamara) ගේ තිර රචනයෙන් හැඩගැන්වුණු ‘The Roses’ යනු එබඳු කතාවකි. මෙය ආදර කතාවක් නොව, ආදරය මිය ගිය පසු ඉතිරි වන දේ පිළිබඳ දරුණු, උපහාසාත්මක සහ ඛේදනීය විවරණයකි.
මෙම චිත්‍රපටය 1981 දී වොරන් ඇඩ්ලර් (Warren Adler) විසින් රචිත ‘The War of the Roses’ නමැති සුප්‍රකට නවකතාව පාදක කරගත් නවතම සිනමා අනුවර්තනයයි. 1989 දී ඩැනී ඩෙවීටෝ විසින් මයිකල් ඩග්ලස් සහ කැත්ලීන් ටර්නර් යොදා නිර්මාණය කළ සම්භාව්‍ය චිත්‍රපටය බොහෝ දෙනෙකුට මතක ඇතුවාට සැක නැත. එම චිත්‍රපටය ‘ඩාර්ක් කොමඩි’ (Dark Comedy) හෙවත් ‘කළු ප්‍රහසන’ ගණයට නව අර්ථකථනයක් ලබා දුන්නේය. දැන්, දශක තුනකට පසු, ඔලිවියා කෝල්මන් (Olivia Colman) සහ බෙනඩික්ට් කම්බර්බැච් (Benedict Cumberbatch) වැනි නූතන සිනමාවේ දැවැන්තයින් දෙදෙනෙකු සමඟින් මෙම කතාව නැවතත් අප වෙත පැමිණෙන්නේ වඩාත් තියුණු, වඩාත් නරුම සහ සමහර විට වඩාත් භයානක ස්වරූපයකිනි.
‘The Roses’ හි කේන්ද්‍රීය චරිත වන්නේ අයිවී (Ivy - Olivia Colman) සහ තියඩෝර් (Theodore - Benedict Cumberbatch) ය. පිටතට පෙනෙන පරිදි, ඔවුන් ‘picture-perfect’ යුවළකි. සාර්ථක වෘත්තීන්, ලස්සන දරුවන් (සමහරවිට) සහ අන් අයට ඊර්ෂ්‍යාව ගෙන දෙන සුඛෝපභෝගී නිවසක් ඔවුන් සතුය. ඔවුන්ගේ ජීවිතය යනු සමාජයේ ඉහළ ස්ථරයේ සාර්ථකත්වයේ ප්‍රතිමූර්තියකි. IMDb විස්තරයේ සඳහන් වන පරිදි, ඔවුන්ගේ මෙම “පරිපූර්ණ මුහුණත (façade) යට සැඟවී ඇත්තේ තරඟකාරිත්වයේ සහ අමනාපයේ වෙඩි බෙහෙත් ගබඩාවකි.”
මෙම වෙඩි බෙහෙත් ගබඩාව පත්තු කරන්නේ එක් සිදුවීමකිනි: “සැමියාගේ වෘත්තීය සිහින බිඳ වැටීම.” මෙම බිඳවැටීම හුදෙක් මුදල් ප්‍රශ්නයක් නොවේ. එය තියඩෝර්ගේ ආත්ම අභිමානයට, ඔහුගේ පුරුෂත්වයට එල්ල වූ පහරකි. ඒ සමඟම, වසර ගණනාවක් පුරා අයිවී විසින් යටපත් කරගෙන සිටි ඇගේම අභිලාෂයන්, කැපකිරීම් සහ සැඟවුණු කෝපය මතුපිටට පැමිණේ. ඔවුන් දෙදෙනා වෙන්වීමට තීරණය කරයි. නමුත් ප්‍රශ්නය එය නොවේ. ප්‍රශ්නය වන්නේ ඔවුන්ගේ සිහින මන්දිරය, ඔවුන්ගේ ආදරයේ සහ සාර්ථකත්වයේ සංකේතය වූ ඒ දැවැන්ත නිවස කාට හිමිවේද යන්නයි.
දෙදෙනාම නිවස අතහැර යාම ප්‍රතික්ෂේප කරති. මෙතැන් සිට ‘The Roses’ හුදු දික්කසාද නාට්‍යයක් (Divorce Drama) වෙනුවට, ‘ස්කෘබෝල් කොමඩියක්’ (Screwball Comedy) සහ ‘ඛේදවාචකයක්’ (Tragedy) අතර දෝලනය වන දරුණු ‘සැටයර්’ (Satire) හෙවත් උපහාසයක් බවට පත්වේ. චිත්‍රපටයේ ටැග්ලයින් එක - “All’s fair when love is war” (ආදරය යුද්ධයක් වූ විට, සියල්ල සාධාරණයි) - මෙහිදී අක්ෂරಶයෙන්ම ක්‍රියාත්මක වේ.
මෙම යුද්ධය මානසික මෙන්ම ශාරීරික ද වේ. එය සුරතල් සතුන්, වටිනා ගෘහ භාණ්ඩ සහ අවසානයේ එකිනෙකාගේ ජීවිත ඉලක්ක කරගත් කුරිරු, පළිගැනීමේ ක්‍රියාවන් මාලාවකි. ‘The Favourite’ සහ ‘Poor Things’ වැනි චිත්‍රපට හරහා තම තියුණු, විෂ සහිත දෙබස් කලාව ප්‍රගුණ කළ ටෝනි මැක්නමාරාගේ තිර රචනය, මෙම තත්ත්වයට අවශ්‍ය නරුම හාස්‍යය මනාව සපයනු ඇතැයි අපේක්ෂා කළ හැකිය. ඔහුගේ චරිත කතා කරන්නේ හදවතින් නොව, එකිනෙකාට රිදවීමේ ඒකායන අරමුණෙනි.
මෙහිදී ඔලිවියා කෝල්මන් සහ බෙනඩික්ට් කම්බර්බැච් ගේ රංගන දායකත්වය අතිශය තීරණාත්මක ය. කෝල්මන් යනු බැලූ බැල්මට පෙනෙන මිහිරි බව, කරුණාවන්ත බව යටින් අතිශය කුරිරු, ගණනය කරන ලද චරිත නිරූපණය කිරීමට උපන් හපන්කම් ඇති නිළියකි (‘The Favourite’ හි ඇගේ රැජින චරිතය බලන්න). අයිවීගේ චරිතය, දශක ගණනක ගෘහස්ථ ජීවිතය තුළ යටපත් වූ බුද්ධිමත් ගැහැණියකගේ පුපුරා යාමක් ලෙස ඇය නිරූපණය කරනු ඇත.
අනෙක් පසින් කම්බර්බැච්, බුද්ධිමත් නමුත් අහංකාර, තමන්ගේම හැකියාවන් ගැන අධිතක්සේරුවක සිටින චරිත සඳහා ප්‍රසිද්ධය (‘Doctor Strange’, ‘Sherlock’, ‘The Power of the Dog’). ඔහුගේ තියඩෝර්, තමන් ගොඩනැගූ අධිරාජ්‍යය තමන් අතින්ම බිඳ වැටෙනු දකිමින්, ඒ පරාජය දරාගත නොහැකිව වියරු වැටෙන මිනිසෙකුගේ චරිතයට පණ පොවනු ඇත. මෙම නළුවන් දෙදෙනා තිරය මත එකිනෙකා සමඟ ගැටෙන විට, එය හුදු රංගනයකට වඩා, මනෝවිද්‍යාත්මක යුද්ධයක් වනු නොඅනුමානය. කේට් මැකිනන් (Kate McKinnon) වැනි හාස්‍ය නළු නිළියන්ගේ දායකත්වය, මෙම අඳුරු කතාවට අවශ්‍ය විරාමයන් ලබා දෙනු ඇත (ඇය බොහෝ විට නීතිඥවරියකගේ හෝ ව්‍යාකූල මිතුරියකගේ චරිතයක් නිරූපණය කළ හැකිය).
අධ්‍යක්ෂක ජේ රෝච්, ‘Austin Powers’ සහ ‘Meet the Parents’ වැනි ප්‍රහසන මෙන්ම, ‘Bombshell’ සහ ‘Trumbo’ වැනි බරපතල නාට්‍ය ද අධ්‍යක්ෂණය කළ අයෙකි. මෙම අන්ත දෙක සමබර කර ගනිමින්, ප්‍රේක්ෂකයා සිනා ගන්වන අතරම, ඒ සිනහව තුළම ඇති ඛේදවාචකය සහ භීෂණය දැනවීමට ඔහුට ඇති හැකියාව ‘The Roses’ සඳහා අත්‍යවශ්‍ය වනු ඇත.
අවසානයේදී, ‘The Roses’ යනු කුමක් ගැනද? එය හුදෙක් දික්කසාදයක් ගැන නොවේ. එය නූතන සමාජයේ “පරිපූර්ණත්වය” පිළිබඳ උමතුව, භෞතික වස්තූන් (නිවස) කෙරෙහි අප තබන අධික වටිනාකම සහ සන්නිවේදනය බිඳ වැටුණු විට ආදරය කෙතරම් පහසුවෙන් වෛරයක් බවට පරිවර්තනය විය හැකිද යන්න පිළිබඳ උපහාසයකි. එය අපට බල කරන්නේ අපේම සබඳතා දෙස බැලීමට සහ ඇසීමටයි: “අපේ ආදරය සහ වෛරය අතර ඇත්තේ කෙතරම් සියුම් රේඛාවක්ද?”
මෙය ‘feel-good’ චිත්‍රපටයක් නොවේ. මෙය ඔබව සිනා ගස්සවනු ඇත, නමුත් ඒ සිනහව ඔබට අපහසුතාවයක් ගෙන දෙනු ඇත. එය ආදරයේ සුන්දරත්වය නොව, එහි විනාශකාරී බලය පෙන්වන කැඩපතකි. ‘The Roses’ යනු ආදරය නැමැති යුධ පිටියේ, ජයග්‍රාහකයන් නොමැති, ඉතිරි වන්නේ පරාජිතයන් පමණක් බව පෙන්වා දෙන, බලවත් සිනමා අත්දැකීමක් වනු ඇත.**
